สิ่งสำคัญของการเป็นคน คือ “การไม่ลืมบุญคุณ”

ผมไม่คบคนที่มีเงิน เพราะเงินของเขาไม่ใช่เงินของผม

ผมไม่ดูแคลนคนยากจน เพราะเขาไม่ได้ขอเงินผมไปดำเนินชีวิต

ผมไม่สรรเสริญเยินยอผู้มีอำนาจ เพราะความสะดวกที่เขาหยิบยื่นให้มันย่อมมีราคาที่ต้องจ่าย

ผมเชื่อและแคร์ก็แค่

1. คนที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกับผม

2. คนที่ฉุดให้ผมลุกขึ้นยืนตอนที่ผมล้ม

3. คนที่ไม่ทอดทิ้งผม แม้ตอนที่ผมแทบสิ้นเนื้อประดาตัว

เชื่อไหมครับ มิตรแท้ปากไม่ค่อยหวาน แต่ที่ปากหวานมักตีสีหน้าเก่ง

ชอบผมก็คบหา ไม่ชอบผมก็เชิญไปไกล ๆ

ชีวิตคนมันสั้น จะมานั่งปั้นหน้ากันทำไม

ต่อให้ไม่รู้หนังสือ ก็ต้องดูคนเป็น

ต้นไม้สูงอย่าลืมราก วันใดที่คุณรุ่งเรืองก็อย่าลืมสำนึกคุณ

อย่าลืมคนที่เคยช่วยเหลือคุณ และคนที่มีพระคุณ

ต่อให้วันหนึ่งจะแตกหัก ไม่ได้เป็นเพื่อนกันอีกก็ตาม

ก็อย่าได้ทำลาย หรือด่าว่าเขาในทางที่ไม่ดี

เพราะตอนที่คุณอับจนหมดหนทาง เขาเคยยื่นมือช่วยเหลือคุณมาก่อน

ที่มา : นุสนธิ์บุคส์